( بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیمِ * قُل أعُوذُ بِرَبِّ الفَلَقِ )۱ «پناه می برم به خدای فلق.»
علی بن ابراهیم قمی درتفسیر خود روایت کرده است:«الفلق جُبُّ فی جهنم یتعوّذ اهل النار من شدّة حرّه فسأل الله أن یأذن له أن یتنفس فأذن له، فتنفّس فأحرق جهنّم . قال: و فی ذلک الجُبّ صندوق من نار یتعوّذ اهل الجُبّ من حرّ ذلک الصندوق، وهو التابوت وفی ذلک التابوت ستة من الاوّلین و ستة من الآخرین. فأما الستة من الأولین فإبن آدم الذی قتل أخاه، ونمرود ابراهیم الذی ألقی ابراهیم فی نار، وفرعون موسی، و السامری الذی اتخذ العجل، والذی هوّد الیهود، والذی نصّر النصاری .و أما الستة التی من الآخرین: فهو الاوّل و الثانی و الثالث و الرابع و صاحب الخوارج و ابن ملجم لعنهم الله.»۲
یعنی : « فلق چاه عمیقی است در جهنم که اهل آتش از شدّت حرارتش به خدا پناه می برند و آن چاه از خدا می خواهد که حرارتش را از خود خارج سازد ، پس خدای متعال به آن چاه اذن می دهد، پس وقتی آتش از آن چاه خارج می شود، تمام جهنّم را به آتش می کشاند و دراین چاه صندوقی است که از آتش آن، اهل آن چاه به خدا پناه می برند وآن صندوق تابوتی است که در آن شش نفر از اولین و شش نفر از آخرین عذاب می شوند امّا شش نفر از اولین: قابیل پسر حضرت آدم است که برادر خود را کشت، و نمرود آن کسی که حضرت ابراهیم رادرآتش افکند و فرعون که پادشاه زمان حضرت موسی بود، و سامری که گوساله ساخت، و آن کسی که مردم یهودی را به شرک باز گرداند و آن که نصاری را مشرک نمود . و امّا شش نفر از آخرین اوّلی و دومی و سومی و چهارمی و رئیس خوارج و ابن ملجم – که خداوند همۀ آنها را لعنت کند – می باشند . »
1.فلق/ 1.
2.تفسیر قمی ؛ ج 2 ، ص 429 – بحار الانوار ؛ ج 8 ، ص 296 ، ح 46.
