به سند متصل به شیخ اجل موفق سعید محمد بن نعمان مفید (قدّس الله روحه)، از شیخ جلیل کامل ابی القاسم جعفر بن محمد قولویه قمّی(عطّر الله مرقده)، از ابن الولید، از صفّار، از ابن ابی الخطاب، از محمد بن اسماعیل، از صالح بن عقبه، از ابی هارون مکفوف گوید: حضور امام ششم رسیدم، فرمودند شعر مرثیه بخوان، خواندم، فرمودند: نه، همچنان که برای او میان خود مرثیه می خوانید و سرقبرش نوحه گری می کنید، من این بیت را خواندم:
بگذر به مزار حسین و به استخوانهای پاکش بگو
حضرت گریست، چون گریه کرد باز گرفتم، فرمودند: ادامه بده، دادم؛ فرمودند:
بیفزا؛ این شعر را خواندم:
ای فروه بپا خیز و بمولات بنال بر نعش حسین گریه را ده تو مجال
خود آن حضرت گریست و زنان حرم صیحه کشیدند و چون آرام شدند، فرمودند: ای ابو هارون ، هر کس نوحه برای حسین بگوید و ده کس را بگریاند، بهشت از آن او است، و از شماره یکی یکی کاست تا به یک رسید و فرمودند: هر کس نوحه بخواند برای حسین(ع) و یک نفر را بگریاند، بهشت از آن او است، سپس فرمودند: هر کس یاد او کند و بگرید، برای او است بهشت.
می گویم:«بگذار به مزار حسین» از اشعار سیّد حمیّری است چنانچه شیخ ابن نما به صراحت گفته، و اشعار این است:
بگذر به مزار حسین و به استخوانهای پاکش بگو
ای کالبد تا همیشه از اشکهای روان سیراب باشی
چون به مزارش بگذری مرکب خود را بسیار نگهدار
گریه کنی بر آن تنِ پاک و زاده ی فاطمه ی پاک
چون گریه ی زن داغدیده ای که روزی پسر عزیزش مرده
«بر عمر لعنت بر آل محمد صلوات»
