لمازاد ماء الکوفة و خاف اهلها الغرق و فزعوا الی امیامومنین علیه السلام ، فرکب بغلة رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و خرج و الناس معه حتی اتی شاطئ الفرات ، فنزل علیه السلام و أسبغ الوضوء و صلّی منفرداً بنفسه و الناس یرونه ، ثمّ دعا الله سبحانه بدعوات سمعها أکثرهم.ثم تقدّم إلی الفرات متوکئاً علی قضیب بیده و ضرب صفحة الماء و قال: انقص باذن الله تعالی و مشیئته ، فغاض الماء حتّی بدت الحیتان فی قعر الفرات ، فنطق کثیر منها بالسلام علیه بامرة المومنین ، ولم ینطق منها أصناف من السّموک ، و هی الجری و الامار ماهی و الزمار ، فتعجّب الناس من ذلک و سالوه عن علّة ما نطق منها و صموت ما صمت ، فقال علیه السلام : أنطق الله ما طهر من السموک ، و أصمت عنّی ما حرّمه و نجسه و بعدّه.
روزی آب فرات طغیان نموده و مردم از غرق شدن به امیر مومنان علی علیه السلام پناه بردند. آن حضرت بر مرکب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم سوار شده و همراه مردم از کوفه بیرون آمدند تا کنار رود فرات رسیدند . پس حضرت پیاده شده و وضو ساختند و به تنهایی نمازی خواندند و مردم ایشان را می دیدند سپس دعاهایی خواندند که مردم شنیدند.آنگاه در حالی که تکیه به چوب دستی خویش نموده بودند به سوی فرات پیش آمده و بر روی آب زده و فرمودند: به اذن پروردگار فرو بنشین . ناگهان آب فرو رفته به صورتی که ماهیها در قعر آن نمایان شدند و بسیاری از آنان بر آن حضرت به عنوان “امیرالمومنین” سلام کردند. دسته ای همچون جری و مار ماهی و زمار سخن نگفتند. مردم تعجّب کردند و علت تکلّم دسته ای و سکوت بقیه را سوال کردند؟ حضرت فرمودند: آن ماهی ها که پاکیزه بودند به سخن آمدند و آن دسته که حرام و نجس و از ولایت ما دور بودند، ساکت ماندند.
«بر عمر لعنت بر آل محمد صلوات»
1.ارشاد القلوب دیلمی: مجلد 2/39 ؛ بحارالانوار: 41/268 ، ح 22.
