بسم الله الرحمن الرحیم
مولودیه در مدح انسیۀ حورا فاطمۀ زهرا علیها السلام
امروز عالمی ز تجلّی منوّر است میلاد با سعادت زهرای اطهر است
نوری کز آن حدیقۀ جنّت منوّر است نور جمال زهرۀ زهرای اطهر است
مولود پاکی آمده از غیب در شهود کز او وجود هفت آب و چار مادر است
نور خدا ز فرش تتق می کشد به عرش روشن به روی فاطمه چشم پیمبر است
در وصف او گر اُمّ ابیها شنیده ای این خود یک از فضائل آن پاک گوهراست
هر مادر آورد پسر از اوست مفتخر بالنده مام گیتی از این نیک دختر است
احمد وجود پاک ورا روح خویش خواند با اینکه خود به مرتبه روح مصَوّر است
دانند اگر چه خلق جهان ثقل اصغرش من دارم این عقیده که او ثقل اکبر است
تنها نه دختر است رسول خدای را کز رتبه بر ولیّ خدا نیز همسر است
حاکی است از وقایع ما کان و ما یکون متن صحیفه اش که به قرآن برابر است
در حیرتم چه مدح سرایم به حضرتی کو را مدیح خوان ز شرف ذات داور است
او هست عصمت الله و چندان شگفت نیست کز چشم خلق تربت پاکش مستّر است
ای آفتاب برج شرف کآفتاب چرخ در آسمان قدر تو از ذرّه کمتر است
ربط رسالت است و ولایت جناب تو بل این دو را وجود تو مبنا و مصدر است
هستند گوشوار، دو دلبند تو، به عرش بی شک دل تو عرش خداوند اکبر است
جن و بشر برای شفاعت به نزد حق چشم امیدشان به تو در روز محشر است
بر آستان توست ز جان ملتجی صغیر
عمری است کحل دیدۀ او خاک این در است
