بسم الله الرحمن الرحیم
فی ولادة الصدیقة سلام الله علیها
زد لیلی حسن قدم در بزم حدوث قدم یا سینۀ سینا زد ا ز سرّ انا الله دم
یا شاهد هستی شد در جلوه ز غیب حرم یا از افق عصمت رخشان شده بدر أتمّ
یا گوهر درج شرف تابیده ز بحر کرم روئیده گل خود روا ز آب و گل آدم
وز لالۀ گلشن جان گیتی شده باغ ارم یا صبح ازل طالع از ناصیۀ خاتم
یا کلک عنایت کرد طغرای وجود ، رقم آنصنع بدیع که شد ز آرایش لوح و قلم
یا زهره زهرا زد بر قّبۀ عرش ، علم بانوی ملک حشمت خاتون ملوک خدم
ناموس جمال ال طاوس ریاض قدم کاندر حرم لاهوت جز او نبود محرم
ام الخلفا که بود پیوسته پناه امم هم قبله اهل دعا هم کعبۀ اهل همم
مشکوة نبوت را مصباح منیر ظلم انوار ولایت را چرخ فلک اعظم
افلاک امامت را او محور مستحکم اسرار حقایق را سرچشمه و بحر خضم
هم معدن صدق و صفا هم گنج علوم و حکم انسیّه حورا اونی آسیه و مریم
صدیقۀ کبری او او سیّدة عالم در ستر و عفاف و حیا با سرّ قدم توأم
در عزم و مسیّت او حکم ازلی مدغم فرمان قضا و قدر در محکمه اش محکم
از قلزم جودش چه این هر دو جهان ؟ یک نم جز دست وجودشکو غارتگرملک عدم؟
یکشمه بهشت برین زان گلشن حسن شیم عقلست عقال درش نفس از نفسش همدم
رونق به طبیعت داد آن عنصر جود و کرم هر ذرّه ای ز پرتو او شد درّۀ افسر جم
هر چه نبود زان بیش در وصف جمالش کم در نعمت کمالاتش هر ناطقه ای ابکم
تا کی دل ممفتقرت نالان بکمند غم ؟
این سینۀ غمزده را لطفی کن و کن خرّم
