بسم الله الرحمن الرحیم
شاه اورنگ انّماست علی حق وحق بین و حق نماست علی
ید حق، عین حق، لسان حق است پای تا سر همه خداست علی
اسم اعظم طلسم موجودات گنج الّا ز بعد لاست علی
جز خدایش نمی توان خواندن چه کنم ؟ اینکه نارضاست علی
بشنو معنی ولایت را بندۀ حق ، خدای ماست علی
هر کجا بنگری علی باشد تا نگوید کسی کجاست علی
موجد ممکنات و مُظهر کون مظهر ذات کبریاست علی
ماسوا بی وجود او عدم اند ز آنکه فیّاض ماسواست علی
کار فرما به کارخانۀ حق ماسوا را سوا سواست علی
نفس کون است مصطفی ، آنگاه نَفس فیّاض مصطفی است علی
پیشوای رسل بود جبریل بهر جبریل پیشواست علی
انبیا را معین و یار و ظهیر سر و سر خیل اولیاست علی
رکن و خیف و منا ، حطیم و حجر مشعر و زمزم و صفاست علی
ساحل و موج و قعر و دُرّو صدف بحر و کشتی و ناخداست علی
معنی «هل اتی علی الانسان» سرّ یاسین و طا و هاست علی
بلکه تفسیر جمله قرآن را از الف تا به حرف یاست علی
اصل فرقان و مبدأ آیات نقطۀ ابتدای باست علی
مستقیم اوفتد صراط آنگاه که مخاطب به اهدناست علی
مصطفی خلق را به خمّ غدیر گفت خضر ره شماست علی
من لوائی فراشتم از دین بعد من صاحب لواست علی
آمر و ناهی قواعد شرع ز ابتدا تا به انتهاست علی
ای که جویی عطا ، بجو از وی معدن رحمت و عطاست علی
ای که خواهی سخا بخواه از او منبع بخشش و سخاست علی
لنگرعرش و زیب و زینت فرش شه ارض و مه سماست علی
در جهان مایۀ ضیا شمس است شمس را مایۀ ضیاست علی
مِس قلبت به مِهر او کن زر ز آن که اکسیر قلب هاست علی
خضری ار رهبرت شود یابی اینکه سرچشمۀ بقاست علی
نیست خائف ز عرصۀ عرصات هر که را مایۀ رجاست علی
چون زمین مر سپهر را حاکم چون قدر آمر قضاست علی
مکن از کارِ بسته اندیشه هر گره را گره گشاست علی
مظهر الرّؤوف و القهّار بهر بیگانه و آشناست علی
دوستان خدای را از نام دردل و جان فرح فزاست علی
دشمنان خدای را یکسر درد و رنج وغم و بلاست علی
کافی همّ خاطر مهموم شافی درد بی دواست علی
به ثنایش مرا چه حد که زحق در خور مدحت و ثناست علی
خوش که گویم مدیح فرزندش کش به کونین مدعاست علی
شاه صابر که بر حقیقت او حق بود شاهد و گواست علی
آنچنان در علی بود فانی کز وجودش همین بجاست علی
ز آستانش صغیر روی متاب
ز آن صاحب بدین سراست علی
«بر عمر لعنت بر آل حیدر صلوات»
