بسم الله الرحمن الرحیم
مرثیۀ ذیل از(انوار القدسیه) حضرت آیة الله حاج شیخ محمد حسین اصفهانی که مختصری از شرح حال جنابش به مناسبت ذکر اشعار حضرت زینب سلام الله علیها آورده شد که الحق والانصاف این اشعار بی نظیر لفظا و معنا در کمال فصاحت و بلاغت وجناب حضرتش دراین اشعار هم عظمت و جلالت و هم حقانیت و هم کمی از مصائب حضرت زهرا سلام الله علیها را بیان کرده و نیز بطلان و رذالت و پستی و غاصب و ظالم بودن خلفای غاصب را مستدلاً به اثبات رسانده که هر کس این اشعار را بخواند بر قلیلی از عظمت مصائبی که بر حضرت زهرا سلام الله علیها روا داشتند آگاه خواهد شد . مصائبی در این اشعار ذکر شده که در اشعار دیگران کمتر به چشم می خورد علاوه بر اینکه از سوزی عجیب برخوردار است که اشک هر خوانده ای را سرازیر می کند و این نیست مگرازسوزی که سراینده اش ازمصائب اهل بیت علیهم السلام در دل داشته و همیشه چشمانی گریان حتی در خواب چنان می گریسته که بالش جنابش از اشک خیس می شده سلام و صلوات مقربین بر روان حضرتش و لعن و نفرین ثقلین برغاصبین حق امیرالمومنین علیه السلام وظالمین بر حضرت زهرا سلام الله علیها
اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذلک اللهم العن الاصابة التی جاهدت الحسین و شایعت و بایعت و تابعت علی قتله اللهم العنهم جمیعا
اَیُضرَمُ النّارُ بباب دَارِها وَ آیَةُ النُّورِ عَلی مَنارها
وَ بَابُها بَابُ نَبیَّ الَرَحمَة وَ بابُ اَبوابِ نَجاةِ الَاُمَة
بَل بابُها بابُ اَلَعَلِیِّ الاَعلی فَثمَّ وَجهُ اللهِ قد تَجَلّی
آیا آتش به در خانۀ حضرت زهرا سلام الله علیها افروخته می شود وحال آنکه آیۀ شریفۀ نور بر گلدستۀ آن خانه زبانه می کشد و در خانه اش در خانۀ پیغمبر رحمت و بخشش و درِ درهای رستگاری امت است بلکه در خانۀ حضرتش در خانۀ خدای علی اعلاست پس براستی آن در، چهرۀ خداست که به جلوه آمده(پس اینها وجه خدا راباتش کشیدند)
ما اِکتَسَبوا بِالنارِ غَیرَ العَارِ وِ مِن وَرائِه عَذابُ النارِ
آتش افروزان به جز ننگ و رسوائی چیزی حاصل نکردند و از پس این رسوائی عذاب و آتش جهنم است
ما اَجهَلَ القَومَ فَاِنَّ النارَ لَا تُطفِئُ نُورَ اللهِ جَلَّ وَ عَلا
لَکِنَّ کَسرَ الضِلعِ لَیسَ یَنجَبِرُ اِلّا بِصَمصَامِ عَزِیرٍ مُقتَدِر
اَذ رَضُّ تِلکَ الاَضلُعِ الزَکِیَّة رَزِیَةٌ لا مِثلَها رَزِی
چه چیز این گروه را گمراه کرد بدرستی که آتش نور خدای بزرگ را خاموش نمی کند، ولی شکستن پهلو اصلاح نمی شود مگر به شمشیر برندۀ آن عزیز توانا (منتقم آل محمد) زیرا خورد شدن آن دنده های پاک مصیبت بزرگی است که مانند ندارد
وَ مِن نُبُوعِ الدَّمِ مِن ثَدیَیها یُعرَبُ عُظمُ ما جَری عَلیها
و از جوشیدن خون از سینۀ حضرت زهراء(س) بزرگی مصیبتی که بر حضرتش وارد آمد آشکار می گردد
وَ جاوَزُوا الحَدَّ بِلَطمِ الخَدِّ شَلَّت یَدُ الطُغیانِ وَ التَعَدِّی
با سیلی زدن بر گونۀ حضرت زهراء(س) ازاندازه و حد تجاوزکردند دست گستاخی و ستمگری خشکیده باد
فَاِحمَرَتِ العَینُ و عَینُ المَعرِفَة تَذرِفُ بِالدَّمعِ عَلی تِلکَ الصِّفَة
وَ لا تُزِیلُ حُمرَةَ العَینِ سِوی بِیضُ السُیُوفِ یُومَ یَنشُرُ الَلَّوی
از ضرب سیلی چشم حضرت قرمز گردید و دیدۀ شناسا و با معرفت بر آن سرخی چشم اشک جاری می کند و این سرخی چشم را بر طرف نمی کند مگر سفیدی برق شمشیرها، روزی که گسترده می شود پرچم حضرت حجة روح العالمین لتراب مقدمه فداء
وَ لِلسِّیاطِ رَنَّةٌ صَداها فِی مَسمَعِ الدَهرِ فما اَشجاها
تازیانها را بانگ ویژه ای بود که انعکاس آن در گوش روزگار پیچیده و چقدر اندوه آور است
وَ الاَثَرُ الباقِی کَمِثلِ الدُملُجِ فی عَضُدِ الزَهراءِ اَقوی الحُجَجِ
محکمترین دلیل ها بر ستمی که رواداشتند نشانی است که مانند با زوبند بر بازوی حضرت زهراء (س) بجا مانده است
وَ مِن سَوادِ مَتنِها اِسوَدَّ الفَضَا یا سَاعِدَ اللهِ الاِمامَ المُرتَضی
وَ وَکزِ نَعلِ السَیفِ فی جَنبَیها اَتی بِکُلٍّ ما اَتی عَلیها
ای دست خدا ای علی مرتضی، از سیاهی پهلوی زهراء (س) هوا تیره و تاریک گردید، و از زدن پهنای غلاف آهنین شمشیر در دو پهلوی زهراء(س) مصیبتی بر حضرت وارد آمد که تمام مصائب بود
وَ لَستُ اَدرِی خَبَرَ المِسمارِ سَل صَدرَها خِزَانَةَ الاَسرار
من در آن پایه نیستم که از میخ در آگاه باشم از سینۀ زهراء(س) سوال کن که گنجینۀ رازها است
وَ فِی جَنِینِ الَمجدِ ما یُدمِی الحَشَا وَ هَل لَهُم اِخفاءُ اَمرٍ قَد فَشَا
و در پنهان کردن مجد و بزرگی اندوهی است که دل را خون می کند و آیا آنها توان پنهان کردن قدر و عظمتی که آشکار گردیده را دارند
وَ البابُ وَ الجِدارُ وَ الدِماءُ شُهُودُ صِدقِ ما بِه خفاءٌ
آن در و دیوار خانه و آن خونها گواهان راستی ماجرائی هستند که با پوشش همراه است
لَقَد جَنَی الجانِی عَلی جَنیتها فَاِندَکَّتِ الجِبالُ مِن حَنیِنها
براستی آن جنایتکار بر طبق خوی جنایتکارانۀ خود جنایتی مرتکب شد که بدنبال آن از نالۀ حضرت زهراء(س) کوهها از هم پاشید
اَهکَذا یُصنَعُ بِاِبنَةِ النَبیّ حِرصاً عَلَی المُلکِ فَیا لَلعَجَب
ای شگفتا آیا برای آزمندی بر مال و منال دنیا با دختر پیغمبر خدا این چنین رفتار می شود
اَتُمنَعُ الَمکرُوبَةُ المَقرُوحة عَنِ البُکاء خُوفاً مِنَ الَفضیحَة
آیا از ترس رسوائی بیماری که مجروح و رنج و مشقت دیده است از گریه منع و باز داشته می شود
تَا للهِ یَنبَغی لَها تَبکِی دَمَا مَادامَتِ الاَرضُ وَ دَارَتِ السَما
لِفَقدِ عِزِّهَا اَبِیها السَامِی وَ لِاِ هتضَامِها وَ ذِلِّ الحَامِی
به خدا قسم تا زمانی که زمین پا بر جا و آسمان در گردش، سزاوار است برحضرتش خون گریه کنی به خاطر از دست دادن مایۀ عزت و مرتبه اش یعنی پدر عالیقدرش و به خاطر ستمی که بر حضرتش وارد آمد و خوار شدن یاورش امیرالمونین
اَتُستبَاحُ نِحلَةُ الصِدِیقَة وَ اِرثُها مِن اَشرَفِ الخَلیقَة
آیا تصرف فدک و دارائی صدیقۀ طاهره حلال می گردد و حال آنکه وارث شریف ترین مخلوقات خدا (نبی اکرم) است
کَیفَ یُردُّقَولُها بِالزُوِر اِذ هُو َرَدُّ آیَةِ التَطهِیر
چگونه گفتار حضرت زهراء (س) (دربارۀ فدک) به ناروا رد می شود؟ زیرا این ردّ آیۀ تطهیر است (که در شأن اهل بیت نازل شده انما یرید الله لیذهب….) سورۀ احزاب آیه 33
اَیُوخَذُ الدینُ مِنَ الاَعرابِی وَ یُنبَذُ المَنصُوص فِی الکِتابِ
آیا آئین خدا ازیک عرب بیابانی (ابی بکر) گرفته می شود و آنچه درقرآن آشکارا بیان شده رد می شود؟! اشاره به ابی بکر است که گفت انبیاء از خود ارث نمی گذارند و حضرت زهراء (س) فرمودند تو خلاف قرآن سخن می گوئی که خدا فرموده (وورث سلیمان داود) سورۀ نمل آیه 16 یعنی حضرت سلیمان وارث داود شد
فَاستَلَبُوا ما مَلَکَت یَداها وَ اِرتَکَبُوا الخِزیَةَ مُنتَهاها
پس آنچه در دست تصرف حضرت زهرا (س) بود ربودند و بلیة و سختی را به نهایتش به انجام رسانیدند
یا وَیلَهم قَد سَأَلوها البَیِنَّة عَلی خِلافِ السُنَةِ المُبَینَّة۱
ای وای بر آنها براستی بر خلاف شریعت آشکار و بیان شده پیغمبر خدا از حضرت زهراء (س) دلیل و حجت درخواست کردند
وَرَدُّهُم شَهادَةَ الشُهودِ اَکبَرُ شاهِدی عَلی المَقصَوُدِ
و نپذیرفتن چپاولگران شهادت گواهان و شاهدان را خود بزرگترین گواه بر حقانیت حضرت زهراء (س) است و اینکه به ستم حق حضرت را چپاول کردند
وَ لَم یَکُن سَدُّ الثُغُورِ غَرَضا بَل سَدُ بابِها وَ بابِ المُرتضی
و هدف از تصرف فدک بستن مرزها نبود بلکه قصدشان بستن در خانۀ حضرت زهراء (س) و علی مرتضی (ع) بود
صَدُّوا عَنِ الحَقِّ وَ سَدُّوا بَابَه کاَنَّهُم قَد اَمِنوا عَذابَه
از حق روی گردانیدند و در خانه اش را بستند گویا براستی این کافران خود را از عذاب خدا ایمن پنداشتند
اَبِضعَةُ الطُهرِ العَظیمِ قَدرُها تُدفَنُ لَیلاً وَ یَعفی قَبرُها
آیا آن پاک پارۀ تن پیغمبر صلی الله علیه و آله که بزرگ و رفیع است حرمتش شبانه به خاک سپرده و قبرش پنهان می گردد
ما دُفِئَت لَیلاً بِسِترٍ وَ خِفا اِلّا لِوَجدِها عَلی اَهلِ الجَفا
حضرت زهراء (س) در پس پردۀ شب و پنهانی به خاک سپرده نشد مگر به خاطر خشم حضرت بر آن گروه ستم پیشه
ما سَمِعَ السَامِعُ فِیما سَمِعا مَجهُولةٌ بِالقَدرِ وَ الَقبرِ مَعاً
در میان آنچه که شنید هر شنونده ای هرگز این چنین نشنید کسی را که هم قدرو مرتبه اش ناشناخته و هم قبرش نامعلوم باشد
یا وَیلَهُم مِن غَضَبِ الجَبّار بِظُلمِهِم رَیحانَةَ المُختارِ
ای وای بر آن گروه ستم پیشه از خشم خدای جبار به خاطر ستم آنها در حق فرزند برگزیدۀ خدا یعنی زهرای اطهر دختر نبی اکرم صلی الله علیه و آله
لَعَنَ الله قاتلیک یا فاطمة الزهراء
1.در شریعت اسلام است البینة علی المدعی و الیمین علی من انکر
آنکس که ادعای ملکیة می کند باید دلیل و حجت بیاورد نه آنکس که ملک در اختیار اوست.
