بسم الله الرحمن الرحیم
شیخ صدوق رحمة الله در «کمال الدین» می نویسد: جابر می گوید: امام صادق علیه السلام می فرمود:
یأتی علی الناس زمان یغیب عنهم إمامهم ، فیاطوبی للثابتین علی أمرنا فی ذلک الزمان.
إن أدنی ما یکون لهم من الثواب أن ینادیهم الباری عزّوجلّ : عبادی ، آمنتم بسرّی ، و صدّقتم بغیبتی ، فأبشرو بحسن الثواب منّی ، فأنتم عبادی و إمائی حقّاً ، و أدفع عنهم البلاء ، و لولاکم لأنزلت علیهم عذابی.
زمانی بر مردم فراخواهد رسید که امامشان از آنها غیبت خواهد نمود ، خوشا به حال کسانی که در آن زمان بر امر ما ثابت و استوار باشند.
کمترین پاداشی که برای آنهاست این که خداوند متعال با این سخن آنها را صدا می زند: ای بندگان من که به نهان من ایمان آورده و غیب مرا تصدیق نمودید! مژده باد بر شما پاداش نیکوی خودم . شما بندگان و کنیزان حقیقی و واقعی من هستید ، اعمال شما را می پذیرم و کوتاهی های شما را می بخشم و شما را می آمرزم.
به واسطۀ شما بندگانم را از باران سیراب می کنم و بلا و گرفتاری را از آنها برطرف می سازم، اگر شما نبودید عذاب خود را بر آنان فرو می فرستادم.
«بر عمر لعنت بر آل محمد صلوات»
