امام صادق علیه السلام فرمودند: پدرم علیه السلام برایم روایت فرمود از پدرش علیه السلام و او از جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله که فرمودند: «من ضعف عن نصرتنا اهل البیت فلعن فی خلواته اعدائنا ، بلغ الله صوته جمیع الافلاک من الثری الی العرش ، فکلما لعن هذا الرجل اعدائنا لعناً ساعدوه فلعنوا من یلعنه ، ثم ثنوا فقالوا : اللهم صل علی عبدک هذا الذی قد بذل ما فی وسعه ، و لو قدر علی اکثر منه لفعل، فاذا النداء من قبل الله تعالی: قد اجبت دعائکم و سمعت نداءکم و صلیت علی روحه فی الارواح و جعلته عندی من المصطفین الاخیار.»۱
یعنی: «هر کس ناتوان است از یاری کردن ما اهل بیت علیهم السلام پس در تنهایی و خلوت لعن کند دشمنان ما را. که در آن صورت ملائکه او را مساعدت کرده و کسی را که او لعنت کرده لعن می کنند و برای او ستایش و دعا می کنند و می گویند: خدایا درود بفرست بر این بنده ات که آنچه را که در توانش بود تقدیم کرد و اگر بیش از این هم می توانست انجام می داد. پس از جناب حق تعالی ندا می رسد که: اجابت کردم دعای شما را و صدای شما را شنیدم. و درود فرستادم به روح آن عبد در بین ارواح و او را از برگزیدگان و نیکان قرار دادم.
«بر عمر لعنت بر آل محمد صلوات»
1.فرحة الزهراء به نقل از: تفسیر امام حسن عسکری علیه السلام ، ص 47 ، رقم 21 و از او در مستدرک الوسائل ؛ ج 4 ، ص 410 ، رقم 3_ بحارالانوار ؛ ج 27 ، ص 223 ، ح 11.
